Ogólne informacje o Parku Tatrzański Park narodowy znajduje się w województwie małopolskim i ma siedzibę w Zakopanym. Utworzony w 1954 r zajmuje 211 km2 powierzchni leśnej, 152 km2 uprawnej i 1,7 km2 wodnej. Powierzchnia ochrony ścisłej to 115 km2. Szlaki turystyczne w sumie mają długość 245 km, a turystów przybywa rocznie do tego Ciekawostki o Biebrzańskim Parku Narodowym. Występuje tu 48 gatunków ssaków (m.in. wilk, wydra, łoś, bóbr, nornik północny). Znajduje się tu największa w kraju ostoja łosia (około 14 Oficjalna strona Tatrzańskiego Parku Narodowego. Zakopane -2ºC; Komunikat lawinowy; Komunikat turystyczny. W wyższych partiach Tatr panują bardzo trudne warunki do uprawiania turystyki - na szlakach zalega śnieg, który powyżej górnej granicy lasu w wielu miejscach jest Dziwne znaki w Tatrach. Dotyczą… potrzeb fizjologicznych. Kwestią wymagającą wyjaśnienia okazała się w Tatrzańskim Parku Narodowym ta dotycząca… ludzkich potrzeb fizjologicznych W Wolińskim Parku Narodowym do dziś znaleźć można wiele śladów związanych z czasami wojny - bunkry i okopy. Pomijając opisane poniżej miejsca, uwagę należy zwrócić także na nadmorskie głazowisko: Głazy Piastowskie, Grodzisko Lubin i Muzeum Bunkier V3 w Zalesiu, powstałe na terenie dawnego tajnego poligonu. W Tatrzańskim Parku Narodowym znajduje się również Muzeum Przyrodnicze utworzone w 1984 roku. Tatrzański Park Narodowy – rośliny. Na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego można spotkać aż około 1500 gatunków roślin, a wśród nich bardzo wiele rzadkich gatunków reliktowych, które przetrwały z dawnych epok np.: dębik . Spędzanie wolnego czasu na łonie przyrody stało się w ostatnich latach niezwykle popularną formą wypoczynku. Czy wiemy jednak jak relaksować się bez szkody dla przyrody, zwłaszcza w obszarach objętych najwyższa formą ochrony, jaką jest Park Narodowy? Weźmy za przykład Tatrzański Park Narodowy: jedyny wysokogórski park narodowy w Polsce, który co roku odwiedza kilka milionów turystów. Pomimo że jego powierzchnia wynosi nieco ponad 21 tys. hektarów, istnieje tam stosunkowo duża sieć szlaków turystycznych (na każde 80 hektarów powierzchni przypada 1 kilometr szlaku), na której w sezonie letnim od rana do nocy przebywają ludzie. Duża frekwencja odwiedzających nie pozostaje bez wpływu na dzikich mieszkańców tego niezwykle cennego przyrodniczo zakątka naszego kraju. Ciągła obecność człowieka oraz przemieszanie tras dla ludzi ze ścieżkami zwierząt to duży stres dla tych ostatnich. Mimo to, jak dotąd nie opuściły one swoich ostoi. Ich egzystencja w tych niecodziennych warunkach nie miałaby miejsca, gdyby w zachowaniu zwierząt nie zaszły pewne zmiany: przywykły do obecności człowieka w obrębie szlaków turystycznych i innych miejsc udostępnionych. W tych miejscach zwierzęta pozwalają sobie na skrócenie naturalnego dystansu ucieczki, czyli pozwalają nam podejść bliżej. Jednak pasące się w pobliżu szlaku dzikie zwierzę to tylko pozornie sielankowy obraz, gdyż przez cały czas bacznie obserwuje ono turystów i jest gotowe do natychmiastowego biegu gdyby np. człowiek opuścił szlak w celu zrobienia mu lepszego zdjęcia. Tak więc, jeśli w czasie naszej górskiej wędrówki uda nam się zaobserwować jakiegoś pierwotnego mieszkańca Tatr, nie dajmy się ponieść emocjom, zachowajmy spokój i ciszę, zostańmy na szlaku, a będziemy mogli cieszyć się jego widokiem. Nie śmieć w Parku Narodowym Wędrując po tatrzańskich szlakach z pewnością zauważyliśmy brak koszy na śmieci. Sytuacja ta nie wynika z próby zaoszczędzenia pieniędzy przez służby ochrony przyrody. Wręcz przeciwnie – to działanie ma głęboki sens. Każdy kosz na śmieci, nawet ten regularnie sprzątany, jest źródłem nęcących zapachów. Dzikie zwierzęta szybko się uczą, że w takich miejscach mogą znaleźć resztki ludzkiego jedzenia, a tym samym stosunkowo łatwo zdobyć potrzebne im pożywienie. Z czasem regularnie odwiedzają te miejsca i stają się coraz zuchwalsze. Najpierw robią to tylko pod osłoną nocy, a później w dzień. Jeśli do tego dojdzie dodatkowa zachęta, w postaci bezpośredniego dokarmiania przez ludzi, zwierzęta stopniowo uzależniają się od tej „pomocy”. W konsekwencji wyzbywają się lęku przed człowiekiem i gdy są głodne mogą stać się wobec niego nawet agresywne. Takie sytuacje miały miejsce na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego wielokrotnie i często dotyczyły konfliktu na drodze człowiek-niedźwiedź. Ten największy w naszym kraju drapieżnik jest niezwykle inteligentnym zwierzęciem i bardzo szybko się uczy, dlatego w takich sytuacjach nie wolno iść na kompromis. Zaszłością z dawnych lat jest fakt, że niektóre z niedźwiedzi mają wciąż skrócony dystans ucieczki wobec człowieka, przez co zdarza się, że od czasu do czasu można je spotkać w pobliżu szlaku turystycznego. Należy wtedy zachować spokój, nie wykonywać gwałtownych gestów, w miarę możliwości pozwolić się zwierzęciu samoistnie oddalić lub wręcz ustąpić pola wycofując się samemu powoli. Skrócenie dystansu ucieczki dzikiego zwierzęcia względem człowieka nie zawsze musi być następstwem negatywnego oddziaływania ludzi na przyrodę. W historii turystyki tatrzańskiej znane są liczne przypadki, gdy do wędrujących po szlakach samotnych piechurów zbliżały się podekscytowane w okresie godowym samce jeleni lub kozic traktując ich jako swoich potencjalnych rywali wkraczających na ich terytoria. W przypadku obu gatunków do sytuacji takich może dochodzić w miesiącach od września do listopada, kiedy to nadpobudliwe samce tracą swą wrodzoną ostrożność. I na koniec pamiętajmy, że po obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego poruszamy się tylko od zmierzchu do zmroku. W ten sposób pozwalamy dzikim zwierzętom na odpoczynek i regenerację przed kolejnym gwarnym i tłumnym dniem w Tatrach. Wszystkie pola: array(19) { ["key_words"]=> string(0) "" ["meta_title"]=> string(110) "Park ludzi, dom zwierząt - Tatrzański Park Narodowy, atrakcje przyrodnicze Polski, parki narodowe, ["meta_desc"]=> string(187) "Wizyta w parku narodowym to okazja do kontaktu z naturą. Trzeba jednak pamiętać o przestrzeganiu zasad, które zapewnią nam - i mieszkańcom parku - bezpieczeństwo - poleca ["watermark"]=> string(0) "" ["interesting_places"]=> string(28) "Tatry - atrakcje turystyczne" ["author"]=> string(14) "Łukasz Pęksa" ["latlng"]=> array(3) { ["address"]=> string(0) "" ["lat"]=> float( ["lng"]=> float( } ["highlight_search"]=> bool(false) ["is_news"]=> bool(false) ["is_home_page_title"]=> bool(true) ["is_poradnik"]=> bool(false) ["is_sprzet"]=> bool(false) ["is_outwear"]=> bool(false) ["use_video"]=> bool(false) ["video"]=> string(0) "" ["show_map"]=> bool(false) ["country"]=> string(3) "POL" ["meta_key"]=> string(0) "" ["home-visible"]=> bool(false) } key_words: meta_title: Park ludzi, dom zwierząt - Tatrzański Park Narodowy, atrakcje przyrodnicze Polski, parki narodowe, meta_desc: Wizyta w parku narodowym to okazja do kontaktu z naturą. Trzeba jednak pamiętać o przestrzeganiu zasad, które zapewnią nam - i mieszkańcom parku - bezpieczeństwo - poleca interesting_places: Tatry - atrakcje turystyczneauthor: Łukasz Pęksalatlng: Arrayhighlight_search: is_news: is_home_page_title: 1is_poradnik: is_sprzet: is_outwear: use_video: video: show_map: Pola do umieszczenia w nagłówku meta_title: Park ludzi, dom zwierząt - Tatrzański Park Narodowy, atrakcje przyrodnicze Polski, parki narodowe, meta_desc: Wizyta w parku narodowym to okazja do kontaktu z naturą. Trzeba jednak pamiętać o przestrzeganiu zasad, które zapewnią nam - i mieszkańcom parku - bezpieczeństwo - poleca Pola do umieszczenia w treści watermark: watermark: author: Łukasz Pęksameta_desc: Wizyta w parku narodowym to okazja do kontaktu z naturą. Trzeba jednak pamiętać o przestrzeganiu zasad, które zapewnią nam - i mieszkańcom parku - bezpieczeństwo - poleca Może nie mamy swojego Yellowstone albo Wielkiego Kanionu, ale nie oznacza to bynajmniej, że u nas nie ma co zwiedzać. 23 parki narodowe dają spory wybór atrakcji!#1. Póki co ustanowiono 23 parki narodowe w Polsce, ale ich liczba może w przyszłości wzrosnąć. Jednym z planowanych nowych może być Jurajski Park Narodowy, który objąć ma część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej pomiędzy Częstochową a Zawierciem. Gdyby zrealizowano projekt, którego pomysł powstał już w latach 70., byłby to 24. park narodowy w Polsce, a zarazem jeden z najmniejszych. Ale za to mielibyśmy swój własny, prawdziwy Jurassic Park.#2. \n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\t\u2026\n\t\t\t\t\t\t\t\t\t\n\n\t\t\t\t\t\t\t\n\t\t\t\n\n","data":"2017-05-22 09:28:43","favcount":0,"id":9221849,"parent_id":9221849,"uname":"Nariel","createdAtTimestamp":1495438123,"type":"art","elementid":39752,"hidden":0,"likedByAdmin":0,"pinnedByAdmin":0}},"9221708":{"maincomment":{"html":"\n\n\t\t\t - Reklama - Ochronę przyrody w Tatrach objął Tatrzański Park Narodowy. Tatry to jedyny w Polsce przykład rzeźby oraz flory i fauny wysokogórskiej. W najwyższych polskich górach można spotkać wiele endemitów, czyli gatunków, które nie występują nigdzie indziej na świecie. To między innymi bogactwo przyrodnicze sprawia, że Tatry są tak pięknym łańcuchem górskim. To miejsce dla miłośników czystej i prawdziwej przyrody. Położenie i historia Tatrzańskiego Parku Narodowego Tatrzański Park Narodowy znajduje się w Polsce południowej, na terenie Województwa Małopolskiego, na granicy ze Słowacją. Obejmuje najwyższą część polskich Karpat – masyw Tatrzański. Już z końcem XIX wieku dostrzeżono potrzebę ochrony Tatr, natomiast w roku 1925 zostały podjęte pierwsze próby utworzenia parku narodowego w Tatrach. Pierwszy park formalnie utworzono na terenie należącym do lasów państwowych w 1937 roku. Po skończeniu II wojny światowej w 1947 roku powołano jednostkę administracyjną Park Tatrzański. Park Narodowy został utworzony 1954 roku, zajmował wówczas obszar 20973 ha, aktualnie jego powierzchnia wynosi 21164 ha. Ok. 71,5% (15124 ha) powierzchni stanowią lasy; kolejne 26,7% (5660 ha) powierzchni to roślinność zbiorowisk wysokogórskich hal i turni; natomiast pozostałe 1,8% terenu to grunty rolne (171 ha) oraz wody (209 ha). Ścisłą ochroną zastało objęte (11514 ha) parku z czego większość (6149 ha) to ekosystemy leśne. W roku 1993 teren polskiego TPN i TANAP (Tatranský národný park po stronie słowackiej) został uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery, międzynarodowy obszar o światowym znaczeniu. Budowa geologiczna i geomorfologia na terenie TPN Park obejmuje najmłodsze, najwyższe i jedyne w Polsce góry typu alpejskiego, które charakteryzują się urozmaiconą rzeźbą terenu z deniwelacjami do 1700 m. Obecny wygląd Tatry zawdzięczają głównie zlodowaceniu w plejstocenie. W okresie ostatnich 500 tys. – 10 tys. lat powstawały tam i znikały lodowce. W Tatrach występują dwie odrębne części. Są nimi Taty Wysokie i Tatry Zachodnie. Tatry Wysokie zbudowane są ze skal krystalicznych, głównie granitów. Krajobraz ich cechują charakterystyczne formy polodowcowe, ostre szczyty i granie oraz liczne kotły zajęte w większości przez jeziora. Tatry Zachodnie natomiast budują skały krystaliczne i osadowe. Krajobraz ich składa się z licznych malowniczych dolin z ostańcowymi formami skalnymi. Na terenie parku znajduje się około 650 jaskiń. Dla ruchu turystycznego udostępnionych jest 6 z nich. Występują tu liczne potoki oraz ok. 30 jezior zwanych „stawami”. Są one ważnym walorem krajobrazowym Tatr Wysokich. Jeziora tatrzańskie odznaczają sie bardzo ubogim życiem biologicznym oraz niezwykłą przejrzystością wody. W dnach dolin płyną potoki, występują również wodospady i wywierzyska. Świat roślinny Tatrzańskiego Parku Narodowego Liczba gatunków roślin naczyniowych w parku szacowana jest na ponad 1000 gatunków, spośród których 85 podlega ochronie gatunkowej. W parku rośnie także około 600 gatunków mszaków, 550 gatunków porostów oraz 900 gatunków glonów. W niedużych odległościach bardzo zmienia się skład gatunkowy roślin. Roślinność Tatrzańskiego Parku Narodowego charakteryzuje typowy układ piętowy. Zróżnicowanie dotyczy również podłoża. zupełnie inne gatunki występują w Tatrach Wysokich na podłożu granitowym, a inne w Tatrach Zachodnich na wapieniu. Cennymi gatunkami są tutaj: limba, skalnica tatrzańska, ostrzka tatrzańska, dębik ośmiopłatkowy, skalnica gronkowa, goryczki i krokusy oraz szarotka alpejska, która jest jednym z symboli bardziej znanych należą równiez sit skucina i boimka dwurzędowa tworzące endemiczny zespół wysokogórskich muraw przebarwiających sie jesienią na czerwono i nadających charakterystyczny kolor większym obszarom górskim np. „Czerwonym Wierchom”. Wiele roślin w parku stanowią endemity tatrzańskie, karpackie lub gatunki rzadkie. Endemity tatrzańskie to takie gatunki, które występują tylko na obszarze Tatr, jest to jedyne ich miejsce występowania na świecie. Należą do nich: warzucha tatrzańska(Cochlearia tatrae), wiechlina granitowa, wiechlina tatrzańska, kostrzewa(Festuca aglochis), przymiotno węgierskie(Erigeron hungaricus), przywrotnik(Alchemilla) oraz pszonak Wahlenberga(Erysimum Wahlenbergii). Piętra roślinności w Tatrach Regiel dolny – w najniższym piętrze regla dolnego (do 1250 m dominują lasy jodłowo-bukowe, spotkać można świerki oraz nielicznie jawor. Lasy poprzedzielane są polanami. Mozaika gatunków drzew nie jest urozmaicona, jednak występuje duża różnorodność gatunków kwiatów. Charakterystyczny jest zwłaszcza szafran spiski, wiosną tworząc fioletowe połacie. Można tutaj również spotykać z kaczeńce, pierwiosnkę wyniosłą, wełniankę szerokolistną, oraz mieczyka dachówkowatego. Regiel górny – w reglu górnym (do 1550 m rosną bory świerkowe. Charakterystyczna jest granica regla dolnego, na której występują limba, jarząb nieszypułkowy oraz brzoza karpacka. Na glebie zaobserwować można mchy, porosty, paprocie oraz borówkę. Piętro kosodrzewiny – powyżej rozpościera się strefa kosodrzewiny (do 1800 m które porośnięte jest w większości charakterystyczną kosodrzewiną. Piętro hal – powyżej znajduje się piętro hal (do 2300 m to już tylko gatunki traw ( sit skucina – jesienią przybierająca charakterystyczną czerwoną barwę, mietlica skalna, kostrzewa niska) oraz kwiatów ( sasanka alpejska, dzwonek alpejski, niezapominajka alpejska, zerwa kulista). Piętro alpejskie i turni – panuje tu klimat zimny, przez co flora tu jest najuboższa. Nielicznie występują mchy, porosty, niska murawa, ale również sporadycznie lepnica bezłodygowa, goryczka przezroczysta czy starzec kraiński. Świat zwierzęcy w Tatrzańskim Parku Narodowym Bogata fauna Tatrzańskiego Parku Narodowego charakteryzuje sie wieloma endemitami oraz gatunkami rzadkimi i objętymi ochrona gatunkową. Do osobliwości faunistycznych parku należą chronione już od połowy XIX wieku kozica i świstak, oraz niedźwiedź brunatny i kilkanaście gatunków ptaków, w tym: orzeł przedni, sokoły, pomurnik i płochacz halny. W wyższych partiach lasów gnieżdżą się głuszec, cietrzew i jarząbek. W lasach liczne są również jelenie, sarny i drobne gryzonie. W Tatrach występuje również mnóstwo endemitów, zwierzęcych, i to nie tylko endemitów zachodnio-karpackich czy ogólnie karpackich, ale nawet tylko i wyłącznie tatrzańskich, co oznacza, że występują one wyłącznie w Tatrach. Świstak tatrzański jest podgatunkiem świstaka alpejskiego, któremu przez jakiś czas groziło wyginięcie, co ciekawe przyczynił się do tego góralski przesąd, że sadło tego świstaka jest panaceum na różne choroby. Występuje tu mnóstwo endemitów wśród jest bezkręgowców, przykładem jest Allogamus starmachi. Warunki przyrodnicze w Tatrach Dla tatrzańskiego wysokogórskiego położenia charakterystyczne są niekorzystne warunki dla wegetacji. Tutejsza roślinność wykształciła wiele cech przystosowanych do egzystencji wysokogórskiej. Karłowatość to cecha, która jest zarówno skutkiem surowych warunków klimatycznych, jak i przystosowaniem do nich. Rośliny niskie, położone przy samej ziemi mają dostęp do jej ciepła, są również chronione są przed porywistymi, huraganowymi wiatrami, natomiast w warunkach zimowych warstwa śniegu chroni je przed silnymi mrozami, tracą również mniej wody przy intensywnym nasłonecznieniu stoków. Przykładami są krzewinki szpalerowe – drobne krzewinki posiadające zdrewniałe, przylegające do ziemi, płożące się łodygi. Typowymi ich przedstawicielami są: wierzba żyłkowana, wierzba zielna, wierzba alpejska oraz dębik ośmiopłatkowy. Niektóre gatunki posiadają postać roślin poduszkowych, np. skalnica tatrzańska, skalnica seledynowa, lepnica bezłodygowa, mokrzyca rozchodnikowata. Kolejnym przykładem przystosowania rozmiaru do górskich warunków są rośliny darniowe, skalnica nakrapiana, goździk wczesny, rogownica wełnista, rogownica szerokolistna, rogownica jednokwiatowa. Występuje tutaj również znacznie większy niż na nizinach procentowy udział roślin różyczkowych pierwiosnek łyszczak, rojnik górski, urdzik karpacki. Aby przetrwać część gatunków roślin magazynuje wodę w mięsistych liściach, przykładami mogą być skalnica gronkowa oraz rojnik górski. Sposób, za pomocą którego tatrzańska roślinność radzi sobie z bardzo krótkim okresem wegetacyjnym jest tzw. „pseudożyworodność” Do roślin tego typu zaliczają się wiechlina alpejska, skalnica karpacka, skalnica zwisła. Wiele gatunków pokrywa kutner, wosk lub włoski. W ten sposób rośliny są chronione przed ekstremalnymi temperaturami, zarówno niskimi jak i wysokimi. Owadopylne rośliny wysokogórskie ze względu na mniejszą ilość owadów na dużych wysokościach, muszą wytwarzać bardzo barwne kwiaty, duże w stosunku do swojej wielkości, często wytwarzające silny zapach, np. liczne gatunki goryczek, tojad i in. Wraz z wysokością zmienia się liczba roślin jednorocznych na korzyść wieloletnich. Wieloletnie rośliny mogą rozłożyć swój rozwój na kilka okresów w warunkach krótkiego sezonu wegetacyjnego. Zjawisko to świetnie obrazuje procentowy udział roślin jednorocznych w ogóle wszystkich gatunków: u podnóża Tatr stanowią one 16%, na wysokości 2000 m zaledwie 2%, a powyżej 2300 m całkowicie ich brak. Zagrożenia dla przyrody tatrzańskiej Niestety Tatry w przeszłości były silnie eksploatowane. Na polanach i halach wypasane były liczne stada owiec, kóz i krów. Nadmierne wypasy spowodowały obniżenie górnej granicy lasu oraz zapoczątkowały procesy erozyjne. W okresie od XVII do XIX wieku działały liczne kopalnie i huty, które potrzebowały ogromnych ilości drewna. Na przełomie XIX i XX wieku rozwinęła sie turystyka, a błędna gospodarka leśna doprowadziła do powstania sztucznych monokultur świerkowych na siedliskach lasów bukowych i jodłowych. Zagrożeniem dla przyrody parku są również kłusownictwo, inwestycje sportowe i turystyczne oraz rozwijające się gospodarczo Zakopane. Choć samorządy dokładają wszelkich starań, aby rozwiązania były jak najbardziej ekologiczne i przyjazne dla środowiska, to pewnego wpływu człowieka na środowisko przyrodnicze nie da się obejść. Ta strona używa ciasteczek. Dowiedz się więcej o celu ich wykorzystania i zmianie ustawień w przeglądarce. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie ciasteczek zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Tatrzański Park Narodowy oferuje wiele szlaków, w tym trudne trasy dla doświadczonych turystów. Jedno z miejsc ma mroczną historię, która intryguje wędrowców. Zagadka tragicznej śmierci do dziś nie została Park Narodowy obejmuje tereny najwyższych szczytów, znajdują się tam trudne do przejścia szlaki. Zanim utworzono infrastrukturę turystyczną, taką jak łańcuchy i barierki, wędrowcy mogli polegać jedynie na własnych umiejętnościach, doświadczeniu i sprzęcie. 95 lat temu doszło do tragedii, która nadal nie została awanturowali się w samolocie do Polski. Interweniowała Straż GranicznaCZYTAJ DALEJTatrzański Park Narodowy ma mroczną tajemnicę3 sierpnia 1925 r. rodzina Kaszniców wybierała się w drogę z Doliny Pięciu Stawów Spiskich do Zakopanego. Jedli śniadanie w schronisku Téryego, gdzie poznali grupę taterników przygotowujących się na tę samą trasę. Głowa rodziny, 46-letni warszawski prokurator Kazimierz Kasznica zapytał ich o wskazówki, poniewaz nie był pewny, czy poradzi sobie w tak długiej trasie z żoną i 12-letnim synem. Najmłodszy z taterników, 21-letni Ryszard Wasserberger zgodził się, by poszli Kaszniców wraz z czwórką taterników wyruszyli w drogę o godzinie 11:30. Pogoda była wyjątkowo jesienna jak na początek sierpnia. Było zimno i wietrznie, padał deszcz, a czasem nawet śnieg. Mimo to grupa postanowiła zrealizować plany i dotrzeć do Zakopanego przez Lodową Przełęcz. Historię tej wyprawy opisał Wawrzyniec Żuławski w książce "Tajemnica Doliny Jaworowej". Dowiadujemy się z niej, że koledzy Wasserbergera nie byli zachwyceni towarzystwem, które opóźnia im marsz. Problemem było zwłaszcza tempo ojca, który zostawał z tyłu z powodu deszczu zalewającego jego okulary, bez których nic nie widział. Kłopoty na przełęczyPowyżej Lodowego Stawku, gdzie szlak biegnie w górę wprost na przełęcz, taternicy poinformowali, że mają dość powolnego marszu. Z rodziną z Warszawy został tylko Ryszard Wasserberger, który zobowiązał się im pomóc, a pozostali ruszyli przed siebie szybko nadrabiając stracony czas. Przed nadejściem wieczora byli już w Zakopanem. Niestety zanim Kasznicowie i 21-letni taternik doszli do przełęczy, doszło do załamania pogody. Przewodniki podają, że trasa ze schroniska Téryego na Lodową Przełęcz zajmuje osobom średniodoświadczonym 1 godzinę i 15 minut. Kasznicowie potrzebowali na pokonanie tego odcinka aż 3 się gradobicie, a wiatr wzmógł się, co jest typowe na grani. Wasserberger starał się ich pospieszać w nadziei, że niżej zrobi się spokojniej i wędrówka stanie się łatwiejsza. Niestety właśnie wtedy rozpoczęło się W trakcie zejścia młody Kasznica począł się skarżyć, iż traci oddech. Matka wzięła od chłopca plecak, a Wasserberger pomagał mu iść. Tak doszli około godziny czwartej w pobliże Żabiego Stawu Jaworowego. Wydało się, że najgorsze mają już za sobą, gdy nagle starszy Kasznica usiadł na głazie ze słowami: "Jestem bardzo zmęczony... Dalej iść nie mogę..." Pierwszym odruchem Kasznicowej było zwrócić się o pomoc do Wasserbergera, jako najsilniejszego i najbardziej doświadczonego w zespole. I wówczas usłyszała przerażającą, niezrozumiałą wprost odpowiedź: "Czuję się także bardzo słaby" - czytamy w książce "Tajemnica Doliny Jaworowej".Nagła śmierćKobieta wraz z taternikiem zaprowadziła syna za głaz, by mógł się schronić przed wichurą. Nalała im koniaku, a synowi dała również czekoladę. Wróciła do męża, by jemu również podać rozgrzewający trunek, lecz zobaczyła, że Wasserberger próbuje wstać i zmierza w jej kierunku. Ruszyła w jego kierunku, by go zatrzymać. Zarówno młody mężczyzna, jak i chłopiec byli umierający. Wróciła do męża, ale ten już nie żył. Gdy poszła do syna, zastała zimne ciało, a taternik leżał wyciągnięty z rozbitą głową i ręką. Została sama i nie wiedziała, czemu wszyscy nagle Kasznicowa była wyczerpana, lecz nie odczuwała żadnych niepokojących objawów. Przy zwłokach męża, syna i taternika spędziła jeszcze 37 godzin. 5 sierpnia zeszła Doliną Jaworową na Łysą Polanę, gdzie o wszystkim opowiedziała generałowi Mariuszowi Zaruskiemu, naczelnikowi Pogotowia Tatrzańskiego. Natychmiast wysłano tam ratowników, by znieśli z gór ciała. Zagadka śmierci dwóch mężczyzn i chłopca do dziś nie została rozwiązana. Kobietę podejrzewano o zatrucie koniaku, ponieważ ona go nie piła i tylko ona przeżyła. Nigdy nie udowodniono jej winy, lecz stan psychiczny Kasznicowej był bardzo zły. Nie mogła pogodzić się ze śmiercią nie udało się odkryć prawdyWaleria Kasznicowa zmarła 7 lat po tragicznych wydarzeniach w Tatrach. Była jedynym świadkiem tego zdarzenia, więc na podstawie jej opowieści zostały napisane wszystkie książki o dramacie. O tym, że nie mogła przyczynić się do śmierci mężczyzn świadczy to, że poczuli się słabo, zanim podała im koniak. Sekcja zwłok wykazała, że Kazimierz Kasznica miał wadę serca i zwapnienie żył, a jego syn przejawiał już początkowe stadium choroby. Ryszard Wasserberger był zdrowy, a w czasie upadku złamał rękę. Wszyscy mieli obrzęk płuc i doszło do zatrzymania akcji serca. Możliwe, że koniak rzeczywiście był zatruty, co wytłumaczyłoby śmierć zdrowego 21-latka, lecz z pewnością Waleria o tym nie Cię niecodzienna sytuacja na wycieczce? Prowadzisz hotel lub pensjonat i chcesz podzielić się z nami swoimi spostrzeżeniami lub historiami? A może chcesz skontaktować się z nami w innej sprawie związanej z turystyką? Zapraszamy do wysyłania wiadomości na adres redakcja@ myśli, że zna Włochy, ale tylko nieliczni odpowiedzą na wszystkie sześć pytańPytanie 1 z 6Na rozgrzewkę: do którego miasta trzeba pojechać, aby podeprzeć Krzywą Wieżę?Artykuły polecane przez redakcję Skandal w Tatrach, turyści przeszli samych siebie. „Pani chce i już"Lot do Polski zamienił się w koszmar, za nic mieli innych pasażerówHorror w raju, nie żyją co najmniej 3 osoby. Żywioł uderzył na wyspieŹródło: Onet

ciekawostki o tatrzańskim parku narodowym